bizmut

Encyklopedia PWN

związki telluru z metalami, w których tellur występuje na −II stopniu utlenienia;

[ang.],

rezystor półprzewodnikowy o rezystancji silnie zależnej od napięcia elektr. doprowadzonego do jego zacisków;

Wielkie Góry Wododziałowe, Great Dividing Range, Eastern Highlands, Great Divide,

góry we wschodniej Australii i na Tasmanii;

stop bizmutu z cyną (12–13%), ołowiem (24,5–25,5%) i kadmem (12–13%); należy do stopów niskotopliwych (temperatura topnienia 70°C);

[jẹlo^unaıf] Wymowa

m. w Kanadzie, na północnym brzegu Wielkiego Jez. Niewolniczego, na południe od ujścia rz. Yellowknife;

Słownik języka polskiego